گزارش كارآموزي اجراي ديوار حائل

دسته بندي : فنی و مهندسی » عمران
گزارش كارآموزي اجراي ديوار حائل در 21 صفحه ورد قابل ويرايش

فهرست مطالب

فصل اول: آشنايي كلي با مكان كارآموزي 1

فصل دوم: ارزيابي بخش‌هاي مرتبط با رشته علمي كارآموزي 2

فصل سوم:‌ آزمون، آموخته‌ها، نتايج و پيشنهادات 3

مختصري در مورد ديوارحائل 6

فرم‌هاي پيشرفت كارآموزي

فرم پايان دوره كارآموزي




فصل اول

اين پروژه در استان گلستان و شهرستان علي‌آباد كتول در محور محمدآباد ـ سياه مرزگوي انجام مي‌گيرد كه در مناقصه‌اي شركت برين سازان مرواريد گرگان آن را به مبلغ 61000000 تومان برنده شد.

اين پروژه به علت آن بنا مي‌گردد كه مسير اين جاده به علت همجواري با رودخانه و بارش‌هاي زياد جوي در اكثر اوقات با مشكل تخريب مواجه بوده است. لذا اداره راه و ترابري به صورت مناقصه احداث ديوار حائل را به عموم واگذار كرد.

اين محل در 22 كيلومتري جاده محمدآباد ـ سياه مرزگوي مي‌باشد و به علت واقع شدن در سرپيچ و قوس رودخانه تخريب زيادي آن را تهديد مي‌كرد.




فصل دوم

رشته عمران با توجه به مكانيزه شدن دستگاه‌ها و پيشرفت علوم ديگر در كنار آن پيشرفت زيادي كرده و مسائل مختلف ديگري وارد آن شده است، از قبيل مقاومت در برابر زلزله، عايق‌هاي حرارتي و برودتي، عايق‌هاي صوتي و غيره كه اين رشته را بيش از پيش با ساير رشته‌ها مرتبط مي‌سازد.

در اين كارآموزي، رشته‌هاي مرتبط با كار عمران مختلف بودند:

اداره راه و ترابري؛
كارخانه سيمان؛
نيروهاي انساني؛
دستگاه‌هاي مكانيكي كه خود يك وسيله بسيار لازم براي رشته عمران است.






فصل سوم

انسان از قديم براي حفظ جان خود در مقابل عوامل طبيعي اقداماتي را بسته به امكانات و لوازم پيرامون خود انجام مي‌داد. از آنجا كه اكثر جاده‌هاي كوهستاني در دامنه كوه‌ها و در جوار رودخانه‌ها شاخه مي‌شوند. لذا براي جلوگيري از ريزش سنگ و رانش كوه و همچنين براي پيشگيري از تخريب زيرسازي راه‌هاي در جوار رودخانه‌ها از ديوارهاي حائل استفاده مي‌گردد.

اين ديواره‌ها در انواع مختلف بتني، سنگي، آجري و غيره ساخته مي‌شوند.

موضوع كارآموزي اينجانب، ساخت يك ديوار حائل سنگي نماي مالون‌كاري شده به ارتفاع 3 متر و به طول 130 متر در محور محمدآباد ـ سياه مرزگوي علي آباد كتول مي‌باشد.

اين ديواره در كيلومتر 22 محور محمدآباد ـ سپاه مرزگوي در قسمت پايين دست جاده جهت جلوگيري از ريزش جاده و پيشگيري از شسته شدن (فرسايش جاده) توسط آب رودخانه احداث مي‌گردد.

ديواره فوق به صورت سنگ‌چين ملاتي و نماي مالوني طبق نقشه مي‌بايست اجرا گردد كه محاسبات آن طبق تيپ ارائه شده توسط اداره راه و ترابري انجام شده است.

در ابتدا چون محل كار در جوار رودخانه قرار داشت، براي آنكه آب رودخانه وارد مخل كار نگردد، مسير آن را بوسيله بيل زنجيري كوماتسو كه به محل آورده شده بود، تغيير داده شد تا كار پي‌كني به راحتي انجام گيرد. سپس بيل مكانيكي شروع به كندن زمين براي پي‌ريزي نمود.

پي موردنظر اين ديواره به ابعاد 132×4×5/1 متر مي‌باشد كه توسط بيل در زمان 5 روزه خاك‌برداري مي‌گردد و محل اوليه آن آماده مي‌شود. حجم بتن‌ريزي پي طبق محاسبات تيپ موردنظر 792 مترمربع مي‌باشد.

چون كندن مكان پي توسط بيل به صورت دقيق و صاف و يكدست نيست، لذا پس از كندن توسط بيل چند كارگر شروع به صاف كردن ديواره و سطح كف پي مي‌كنند تا براي ريختن بتن مگر آماده گردد. سپس بتن مگر كه عيار سيمان آن 150 كيلوگرم/مترمكعب است، توسط دستگاه بتونير آماده مي‌گردد و در كف پي ريخته مي‌شود تا سطح كف پي صاف و يكدست و تراز گردد. از طرف ديگر بتن پي كه ريخته مي‌شود، با خاك كف پي در تماس نباشد و آب سيمان آن جذب خاك نشود (خاصيت بتن مگر).

پس از خشك شدن مگر روي آن به ابعاد پي ذكر شده قالب‌بندي مي‌كنند. قالب‌ها پس از روغن‌كاري سطح آن كه با بتن در تماس است. براي جلوگيري از چسبندگي آن با بتن توسط پشت‌بند و سيم آرماتوربندي در جاي خود محكم مي‌شوند. اين قالب‌بندي به صورت هر 5 متر به 5 متر انجام مي‌گيرد و بين هر قالب‌بندي در حدود 5 سانتيمتر فاصله ايجاد مي‌نمايند تا به عنوان درز انبساط عمل نمايد تا در كم و زياد شدن حجم بتن در تابستان و زمستان از فشار پي و در نتيجه تركيدن آن جلوگيري شود و اين درزها را توسط يونوليت پر مي‌كنند تا آشغال و سنگ درون آن را پر نكند.

پس از قالب‌بندي بتن كه با عيار 250 و توسط 2 دستگاه بتونير و كارگران آماده شده درون اين قالب‌ها ريخته مي‌شود و بتن در مراحل مختلف چند بار با دستگاه ويبراتور ويبره مي‌شود تا هواي محبوس در بين خارج شده و بتن متراكم شود. كارگران در هر روز حدود 20 مترمربع بتن‌ريزي مي‌كردند و پيش مي‌رفتند. هنگامي كه كار بتن‌ريزي پي به اندازه 20 متر تا 30 متر پيش ‌رفت و پي خشك شد، سنگ‌هايي كه از رودخانه جمع‌آوري شده بودند، توسط تراكتور به محل پي انتقال داده شده و در آنجا سنگتراش‌ها، سنگ‌هايي را كه قابليت تراش داشتند، با چكش‌هاي فلزي مخصوصي و با مهارت خاصي به صورت مكعبهايي درمي‌آوردند كه ابعادشان حدوداً 20×20 يا 30×30 بود.

پس از آن سنگ‌هاي تراش خورده را در نما مانند اجرچيني (كله راسته) مي‌چينند (براي جلوگيري از گسستگي و ايجاد شدن درز بين دو رج سنگ) در اين ديواره چيني سنگي پس از چيدن يك رج سراسري در نما پشت آنرا نيز با ملات و قلوه سنگ‌هاي تراش نخورده رودخانه‌اي پر مي‌كنند تا قطر ديوار به حدود 3 متر برسد.

سپس رج رديف بعد را در نما ادامه مي‌دهند و پس از اتمام طبقه بالا پشت آن را پر مي‌كنند. اين كار تا ارتفاع حدود 1 متر انجام مي‌شود. سپس ادامه كار نما به همان حالت مي‌باشد، ولي از پشت كار حدود 40 سانتيمتر عرض ديوار كمتر مي‌شود تا كار به صورت پله اجرا شود. در فاصله 2 متري نيز دوباره 40 سانتيمتر كار از پشت كم مي‌شود تا پله بعدي ايجاد شود (پله كردن كار باعث پخش شدن بار بر روي ديواره به صورت يكدست مي‌شود).

يادآوري مي‌شود كه كار در نما مقدار كمي به سمت داخل شيبدار مي‌باشد تا مقاومتش در مقابل فشارهاي وارده بر اثر بارگذاري بيشتر ‌گردد. اين كار تا اتمام 130 متر ديوارچيني ادامه پيدا مي‌كند. پس از اتمام كار ديوارچيني، درزهاي نما با ملات ماسه بادي و سيمان به نسبت 50 به 50 درزگيري مي‌شود و نماي خوبي به كار مي‌دهد.

كار پس از اتمام صورت جلسه شده و به ناظر و نماينده كارفرما تحويل گردد.

يادآوري مي‌گردد پس از اتمام كار پشت ديواره توسط اداره راه و ترابري قلوه سنگ‌هاي ريخته شده و جاده نيز با اين ديواره عريض‌تر گرديد.


مختصري در مورد ديوارهاي حايل
ديوارهاي حايل بايد براي مقابله با فشار خاك كه شامل بار زنده روي سطح بالاي ديوار حايل و وزن ديوار طبق اصول مشخص شده براي پايه هاي كناري پل ها طراحي شوند. ديوارهاي سنگي و بتني غير مسلح بايد از نوع وزني باشند .ديوارهاي بتني مسلح ممكن است از نوع طره أي باشند.

1-دال پي

قسمت عقب يا پاشنه دال كف بايد براي نگهداري كل وزن مواد سربار طراحي شوند يا اينكه براي طرح آنها از روشهاي دقيقتري استفاده شود دالهاي كف ديوارهاي طره أي بايد به عنوان اعضاي طره أي نگه داشته شده توسط ديوار طراحي شوند.

دالهاي كف ديوارهاي با اعضا تقويتي بايد به عنوان تيرهاي گيردار يا پيوسته با دهانه ها يي برابر با فاصله بين تقويتها طراحي شوند.

2-ديوارهاي قايم

بدنه قايم ديوارهاي طره أي بايد به عنوان اعضاي طره أي نگه داشته شده در پايين ديوار طراحي شوند.

وجه قايم ديوارهاي با اعضاي تقويتي به عنوان تيرهاي گيردار يا پيوسته طراحي مي شوند. ديواره هاي قايم بايد به طور مطمين با فولاد كافي به عضوهاي تقويتي متصل شوند.

3-ديوارهاي تقويت كننده

ديوارهاي تقويت كننده پشت مانند تيرهاي ‏T شكل طراحي مي شوند.طراحي ديواره هاي تقويتي جلو مانند تيرهاي با مقطع مستطيلي شكل است. در ارتباط با فولادهاي كششي اصلي ديواره هاي تقويتي پشت بايد سيستمي متشكل از ميلگردهاي افقي وعمودي يا خاموتها به منظور مها ديوار افقي و دال كف به ديواره تقويتي پيش بيني نمود. اين خاموتها بايد حتي المقدور تا نز ديكي وجه خارجي ديوار اصلي و وجه پاييني دال كف گير داده شوند.

4-فولادهاي حرارتي

بجز در ديوارهاي وزني بايد فولادهاي افقي معادل با 7/2 سانتيمتر مربع به ازاي هر متر ارتفاع نزديك وجوه بيروني ديوار را به گونه أي ديگر در برابر تركهاي انقباضي و حرارتي مسلح كرد.

5-درزهاي انقباض و انبساط

بايد در فاصله هايي كمتر از 9 متر درزهاي انقباضي و در فاصله هايي كمتر از 27 متر درزهاي انبساط براي ديوارهاي بتني وزني يا مسلح تعبيه نمود.

6-زهكشي

مواد پر كننده پشت تمام ديوارهاي حايل بوسيله سوراخهايي با زهكشهاي هدايت كننده كه در فواصل مناسب كار گذاشته شده اند زهكش محسوب ميشوند.در ديوارهاي با ديواره هاي از پشت تقويت شده براي هر قسمت محصور شده توسط ديواره هاي تقويتي بايد حداقل يك زهكش موجود باشد.

آبروها

1-بارهاي مرده

مهار كنند.

-ابعاد دجداره

حداقل ضخامت فلز جداره پايه هاي استوانه أي برابر 8 ميليمتر است .در صورت لزوم براي تامين مقاومت وصلبيت جهت جاي گذاري جداره ،اين ضخامت بايد افزايش يابد .كف پايه بايد بر اساس ظرفيت باربري مجاز شمع وخاكطبق ظوابط اين ائين نامه طراحي شود ولي زماني كه قطر لازم براي اين ظوابط بزرگتر از مقدار بدست امده براي كنترل لهيدگي رو سازه باشد ،ميتوان قطر رادر محل اتصال كاهش داد .حداقل قطر استوانه هاي فولادي مورد استفاده در پايه ها برابربا 107 سانتي متر ميباشد.

اتصالات و درز ها

تمامي درز هاي افقي بايد لب به لب باشند .اگر گوشه هاي ورقها پخ شوند،درز هاي قائم مي توانند لب به لب قرار گيرند.چنانچه اتصالات در محل انجام مي گيرند ،مقطع پايئني لوله بايد حداقل تا 60 سانتيمتر بالاتر از سطح اب امتداد يابد .

-مهار بندي

در داخل پابه هاي استوانه أي بايد مهار بندي كافي پيش بيني نمود كه عموماً شامل ديافراگم تقويتي بتني يا فولادي مي شود كه به لوله ها محكم بسته مي شوند .عمق اين ديافراگم ها تا حدي كه شرايط اجازه ميدهند بايد بزرگ انتخاب شود.

4-تكيه گاههاي كناري

-كليات

تكيه گاههاي كناري بايد در مقابل فشار خاك طبق مندرجات بند 3-20 ،وزن خود تكيه گاه كناري ورو سازه پل ،بار زنده روي روسازه يا خاك ريز دسترسي ،نيروهاي با دو نيروهاي طولي (زماني كه انتها مقيد شده است) ونيروهاي طولي ناشي از اصطكاك يا مقاومت برشي نشيمن هاي تكيه گاهي ،طراحي شوند طراحي بر مبناي تركيبي ازاين نيروها كه بدترين شرايط بار گزاري راسبب شود ،انجام مي گردد.

اين تكيه گاه ها بايد بطور مطمئن در برابر واژگوني حول پنجه پي ، در برابر لغزش روي بستر پي ودر برابر خرد شدن مصالح بستر يا دربرابر اضافه بار شمعها در نقطعه أي كه حداكثر فشار رخ مي دهد ،طراحي شوند .

در محاسبه تنشها در تكيه گاههاي كناري وزن مصالح خاكريز روي وجه پشتي شيبدار يا پله أي تكيه گاه و يا روي كف يك پي گسترده بتن مسلح را مي توان به عنوان قسمتي از وزن موثر تكيه گاه در نظر گرفت در مورد پي هاي گسترده پاشنه عقبي بايد به عنوان طره أي نگه داشته شده در ساقه تكيه گاه تحت بار گذاري كل وزن مصالح سربار طراحي شود وگر نه از روش دقيقتري بايد استفاده نمود.

سطح مقطع تكيه گاههاي كناري سنگي يا بتني غير مسلح بايد به گونه أي بتشد كه از توليد تنش كششي در مصالح جلو گيري شود
فولادهاي حرارت

بجز در مورد تكيه گاههاي كناري وزني براي جلو گيري از تشكيل تركهاي حرارتي و انقباضي بايد فولاد گذاري افقي حداقل 7/2 سانتيمتر مربع به ازاي هر متر مربع ارتفاع پيش بيني نمود.
ديوار جناحي

ديوارهاي جناحي بايد براي حفظ اندازه مطلوب خاكريز جاده و محافظت در مقابل فرسايش داراي طول كافي باشند . طول ديوار جناحي با توجه به شيبهاي لازم براي جاده محاسبه مي شود .

براي متصل كردن ديوارههاي جناحي و تكيه گاههاي كناري به يكديگر بايد در طول محل اتصال ميلگرههاي تقويتي يا ميگردهاي نورد شده مناسب جايگذاري نمود به منظور تامين مقاومت اين ميلگردها بايد به اندازه كافي و برابر با مقادير مشخص شده براي انها در هر طرف اتصال به داخل مصالح امتداد ويا بند و همچنين بايد داراي طولهاي متفاوتي باشند به گونه أي كه در انتهاي آنها مقاطع ضعيفي در بتن ايجاد نشود . اگر از اين ميلگردها استفاده نشود بايد در انبساطي در محل اتصال پيش بيني شده و ديوار جناحي بداخل بدنه تكيه گاه كناري قفل شود.
زهكشي

مواد پر كننده أي پشت تكيه گاههاي كناري را بايد توسط سوراخهايي با زهكشهاي هدايت كننده در فواصل مناسب زهكشي نمود.

جزئيات اجرائي

فولاد بال

براي بالهاي تيرهاي t شكل وشاه تير هاي جعبه أي درجا بايد طبق ضوابط بند هاي 8-17-2-2 و8-17-2-3 ارماتور فولادي قرار داد ،بجز در بال هاي پائيني كه فولاد حداقل برابر 3/0 در صد مقطع بال ميباشد .

پوشش وفاصله گذاري فولاد :

-پوشش حداقل.

براي فولاد پيش تنيدگي وفولاد معمولي بايد حداقل پوشش بتوني مطابق اعداد زير رعايت شود .

فولاد پيش تنيدگي وفولاد هاي اصلي …………….. 4 سانتي م فولاد بال

بالاي دال……………………………………4 س م

چنانچه از مواد يخبندان استفاده شود ………..5 س م

-پائين دال …………………………………..5/2 س م

خاموتها و فولات هاي اتصال ………………………5/2 س م

-چنانچه از مواد شيميايي براي جلو گيري از يخبندان مسير استفاده ،شود ،

جزئيات زهكشي بايد به گونه اي باشد كه اين مواد را بدون تماس دائمي

با شاه تير هاي پيش تنيده دفع نمايد . در جائي كه اين تماس اجتناب ناپذير باشد يا در محل هائي كه اعضا در معرض اب نمك يا بخار مواد شيميائي هستند ،بايد از پوشش بيشتري استفاده نمود .

حداقل فاصله گذاري :

حداقل فاصله ازاد بين فولادهاي پيش تنيدگي در انتهاي تير ها بايد مطابق زير باشد:

فولاد پيش تنيدگي : سه برابر قطر فولاد يا يك ويك سوم برابر بزرگتريندانه موجود در بتن،هر كدام كه بزرگتر است.

غلاف هاي پس كشيد گي :4 سانتي متر يا 5/1 برابر بزرگترين دانه موجود دربتن، هر كدام كه بزرگتر است .

-رشته هاي پيش تنيدگي درپاتل هاي عرشه بايد به صورتمتارن ويكنواخت در عرض پانل قرار گيرد .انها را نبايد دور تر از 5/1 برابر ضخامت كل دال مركب يا دورتر از45 سانتيمتر از يكديگر قرار داد.

-گروه كردن :

زماني كه فولاد پس كشيدگي داراي شيب انحناست،غلافهاي پسكشيدگي را مي توان بصورت گروه هاي حداكثر سه تائي بكار برد، به ترتيبي كه فاصله مشخص شده در بند9-25-2 درفاصله 90 سانتيمتري انتهاي عضو حفظ شود .

-چنانچه فولاد پيش كشيدگي بصورت گروه بكار برده شود ،تمامي گروه ها بايد در طول يك سوم مياني تير شكل پذيرند ودر نقاط انحنا بايد تنس هاي ثانويه را نيز در نظر گرفت.